Rektum kanseri olduğumu öğrendiğim de 23 yaşındaydım. Tarih 13 Mart 2017 idi. Balıkesir’de yaşıyorum. Normalde öğrenir öğrenmez İzmir Dokuz Eylül Hastanesi’ne gittik. Orada Cem Terzi hocam benimle çok güzel ilgilendi. İlk önce radyoterapi görmem gerektiğini daha sonra ameliyata gerek olursa ameliyat olacağımı söyledi. Radyoterapi aldım. Dinlenme sürem bitince Cem hocaya randevu almak istedim alamadım. Hocam artık İzmir de değilmiş. Bu beni çok üzmüştü. Aynı hastanede başka bir doktora randevu aldım, gittim, muayene oldum ve bana ameliyat olmam gerektiğini ömür boyu torba ile yaşayacağımı söyledi. Dünyam başıma yıkıldı çok ağladım. Nasıl olur diye Dokuz Eylül’de öğretim görevlisi kuzenim benim için başka iyi doktor araştırmaya başladı ve Oktar Asoğlu’nun en iyisi olduğunu onun için İstanbul’a gitmemiz gerektiğini söyledi. Randevu aldık Eylül ayında İstanbul’a muayene olmaya gittim. Muayene yerine gittiğim de ilk muayene olduğum Cem Terzi hocamın isminin orda yazıldığını gördüğüm de çok mutlu oldum. Oktar Asoğlu ile birliktelermiş. Artık Oktar hocayı ilk gördüğümde güler yüzlü karşılaması güven verici bakışları o kadar mutlu etti ki beni tamam dedim doğru yerdeyim. Muayene oldum ameliyat olacağımı ama ömür boyu torbayla yaşamayacağımı söyledi ve ameliyat oldum. 2 hafta torbayla yaşadıktan sonra tekrar ameliyat ile torbam alındı ve kemoterapi süreci başladı koruma amaçlı. Nisan 2018’deyiz ve bu süreçte bitti. 3 ayda bir İstanbul’a hocalarıma kontrole gidiyorum ama koşa koşa gidiyorum çünkü hocalarımın güler yüzünü görmek bana terapi. Keşke hastalığımı öğrenir öğrenmez Oktar hocamı bulsaydım ama yine de çok mutluyum. Bu zorlu süreci en kolay şekilde atlattığımı düşünüyorum. Oktar hocama Cem hocama Zuhal ablaya Emre’ye güler yüzleri ve ilgileri için çok teşekkür ederim.
